hańbić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, hańbićbię, hańbićbi, hańbićbiony {{/stl 8}}– zhańbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ściągać na kogoś, na coś hańbę, przynosić hańbę; okrywać niesławą … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hańbić — ndk VIa, hańbićbię, hańbićbisz, hańb, hańbićbił, hańbićbiony «okrywać hańbą, przynosić hańbę; bezcześcić, zniesławiać» Hańbiące postępowanie, zajęcie. Hańbić nazwisko, rodzinę. hańbić się strona zwrotna czas. hańbić Hańbić się donosicielstwem,… … Słownik języka polskiego
hańbić się – zhańbić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przynosić hańbę samemu sobie, postępując w sposób niegodny, nikczemny; okrywać się niesławą, kompromitować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Hańbić się kolaboracją, zdradą, tchórzostwem.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hańbić się — Nie hańbić się pracą «żyć na koszt innych, nie wykazując ochoty do podjęcia pracy»: Zarobki wszelkie ustały, pracą nikt się nie hańbił (...). S. Żeromski, Przedwiośnie … Słownik frazeologiczny
prostytuować — ndk IV, prostytuowaćtuuję, prostytuowaćtuujesz, prostytuowaćtuuj, prostytuowaćował, prostytuowaćowany 1. rzad. «czynić prostytutką, doprowadzać do prostytucji» 2. przestarz. «bezcześcić, hańbić» Prostytuował swój talent. prostytuować się 1. rzad … Słownik języka polskiego
hańbienie — ↨ hańbienie się n I rzecz. od hańbić (się) … Słownik języka polskiego
poniżać — ndk I, poniżaćam, poniżaćasz, poniżaćają, poniżaćaj, poniżaćał, poniżaćany poniżyć dk VIb, poniżaćżę, poniżaćżysz, poniżaćniż, poniżaćżył, poniżaćżony «obrażać czyjąś godność, upokarzać, hańbić» Poniżyć kogoś w oczach przyjaciół. poniżać się… … Słownik języka polskiego
profanować — ndk IV, profanowaćnuję, profanowaćnujesz, profanowaćnuj, profanowaćował, profanowaćowany «dopuszczać się profanacji; znieważać, bezcześcić, kalać, hańbić» Profanować sztandar, mundur oficerski. Profanować pamięć bohatera. Profanować świątynie,… … Słownik języka polskiego
brukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brukaćam, brukaća, brukaćają, brukaćany {{/stl 8}}– zbrukać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle lub żartobliwie: brudzić, plamić coś idealnie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, kalaćam, kalaća, kalaćają, kalaćany {{/stl 8}}– pokalać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}skalać {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kalać się – pokalać się, skalać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} hańbić się, zniesławiać samego siebie, kompromitować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kalać się nieuczciwym postępowaniem. Pokalać się zbrodnią. Nigdy nie skalał się kłamstwem. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
